Gorzkie Żale przybywajcie…

Gorzkie żale to forma pobożności praktykowana jedynie w Polsce. Można je zdefiniować jako śpiewane rozmyślanie o Męce Chrystusa oraz o cierpieniu towarzyszącej Mu Matki Bolesnej. Nabożeństwo odprawiane jest niemal w każdym polskim kościele w niedziele Wielkiego Postu, a niejednokrotnie także w pierwsze trzy dni Wielkiego Tygodnia.

Nabożeństwo Gorzkich żali jest nabożeństwem szczególnym – powstałym w Polsce – bogatym w treść teologiczną i niosącym w sobie ogromny ładunek ekspresji. Wszystko po to, aby jego uczestnik mógł duchowo zjednoczyć się z cierpiącym Panem.To śpiewane rozważanie o Męce Pańskiej jest jednocześnie modlitwą i prośbą o nawrócenie osobiste i całego świata do Miłości, która nie jest przez ludzi kochana.

Praktyka ta narodziła się w środowisku Misjonarzy św. Wincentego à Paulo, zgromadzenia związanego z kościołem pw. św. Krzyża w Warszawie, a szczególnie w Bractwie Miłosierdzia św. Rocha. Nowe nabożeństwo zastąpiło zwyczaj – praktykowany w ważniejszych kościołach – śpiewania po łacinie ewangelicznej Passio. Bractwo św. Rocha podjęło już w 1698 roku wysiłki stworzenia własnego nabożeństwa pasyjnego, lecz dopiero w 1707 roku powstała znana nam wszystkim wersja, która została zatwierdzona przez władze kościelne w Warszawie, a następnie przez Stolicę Apostolską.

Ustalony schemat nabożeństwa obejmował: wystawienie Najświętszego Sakramentu po nieszporach, śpiew Pobudki, zapowiedź intencji przez celebransa, śpiew Hymnu, Lamentu duszy nad cierpiącym Jezusem oraz Rozmowy duszy z Matką Bolesną. Po odśpiewaniu trzech części kapłan wygłaszał kazanie, po czym następowała procesja z Najświętszym Sakramentem i błogosławieństwo.

(fragmenty tekstu: o. dr Kamil Paczkowski OFM, “Gorzkie żale jako wyraz polskiej pobożności pasyjnej”)

Więcej o Gorzkich Żalach możesz przeczytać na stronie –> https://pl.aleteia.org